Ciekawe życie

Hejka! Ten wpis poświęcony będzie rekordom znanych łyżwiarzy i łyżwiarek. Ranking światowy zawodnika/pary jest obliczany na podstawie wyników w bieżącym i dwóch poprzedzających go sezonach. Zawodnicy otrzymują punkty na podstawie ich ostatniego miejsca na danych zawodach i wadze tych zawodów. Punktowane są następujące zawody:

Po Mistrzostwach Świata w bieżącym sezonie, wyniki z najwcześniejszego sezonu są usuwane. Nowo-utworzone partnerstwo rozpoczyna w rankingu od 0 punktów, gdyż ranking nie przewiduje transferu punktów z występów z innymi partnerami. Ranking światowy nie zawsze odzwierciedla możliwości łyżwiarzy. Ze względu na limity dopuszczeń do startów ilości zawodników z jednego kraju (nie więcej niż 3) i różną liczbę łyżwiarzy z danego kraju należących do elity łyżwiarskiej, łyżwiarze z niektórych krajów mogą mieć problemy z uzyskaniem kwalifikacji na najważniejszych zawodach. W związku z tym, zawodnicy z niższymi rekordami życiowymi, ale reprezentujący kraj w którym nie ma łyżwiarzy należących do elity, są w stanie zakwalifikować się do zawodów najwyższej rangi, zaś zawodnicy ze znacznie wyższymi rekordami życiowymi, ale reprezentujący kraj, gdzie jest więcej niż 3 zawodników należących do elity, nie uzyskują kwalifikacji. W rezultacie łyżwiarze, którzy regularnie osiągają wysokie wyniki mogą zajmować stosunkowo niską pozycję na świecie w rankingu. Rekordy:

PB (Personal best) – najlepszy wynik w sezonie łyżwiarza lub pary łyżwiarskiej to najwyższy wynik punktowy osiągnięty przez zawodników w karierze zarówno w nocie łącznej jak i w poszczególnych segmentach. Jednak wyniki PB nie są w pełni porównywalne, jeśli są osiągane w różnych porach roku, ponieważ ISU modyfikuje wymagania i reguły między porami roku, aby osiągnąć określony poziom lub może dopuścić inne, wyżej punktowane elementy.

SB (Season's bests) – najlepszy wynik w sezonie łyżwiarza lub pary łyżwiarskiej to najwyższy wynik punktowy osiągnięty przez zawodników w danym sezonie. SB jest przyznawane zarówno za notę łączną jak i poszczególne segmenty (program krótki, program dowolny, w przypadku par tanecznych: taniec krótki i taniec dowolny). Rekordem sezonu nie może być nota uzyskana na zawodach krajowych oraz niektórych zawodach niższej rangi.

WR (World record) – rekord świata ustanowiony przez łyżwiarza lub parę łyżwiarską, czyli najwyższy wynik punktowy w historii osiągnięty przez zawodników zarówno w nocie łącznej jak i w poszczególnych segmentach. 

Rekordy świata ustanawiane od sezonu 2018/2019:

-kategoria seniorów:

  -soliści: Nathan Chen

  -solistki: Alina Zagitowa

  -pary sportowe: Sui Wenjing i Han Cong

  -pary taneczne: Gabriella Papadakis i Guillaume Cizeron

-kategoria juniorów:

  -soliści: Stephen Gogolev

  -solistki: Aleksandra Trusowa

  -pary sportowe: Anastasija Miszyna i Aleksandr Gallamow

  -pary taneczne: Marjorie Lajoie i Zachary Lagha.

Cześć! Dzisiejszy wpis będzie o zawodach łyżwiarskich. Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) jest organem zarządzającym międzynarodowymi zawodami w łyżwiarstwie figurowym, w tym mistrzostwami świata i zawodami łyżwiarstwa figurowego na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Medale są przyznawane za końcowe wyniki zawodów wyrażone w nocie łącznej. Standardowe kolory medali to złoto za pierwsze miejsce, srebro za drugie miejsce i brąz za miejsce trzecie. Amerykańska federacja łyżwiarska U.S. Figure Skating przyznaje także medal z pewteru za miejsce czwarte podczas zawodów krajowych. Na mistrzostwach świata, mistrzostwach Europy, mistrzostwa czterech kontynentów oraz mistrzostwach świata juniorów, ISU przyznaje również małe medale za wyniki poszczególnych segmentów (program krótki, program dowolny oraz w przypadku par tanecznych: taniec krótki, taniec dowolny). Zdobycie medalu jest przypisywane tylko jednemu państwu, nawet jeśli para łyżwiarska składa się z zawodników różnej narodowości. Poza początkiem XX wieku żadna para nie mogła reprezentować jednocześnie dwóch krajów w tej samej konkurencji. W konkurencjach jazdy indywidualnej i par sportowych zawodnicy przedstawiają dwa programy – krótki i dowolny. W programie krótkim łyżwiarze wykonują listę wymaganych elementów łyżwiarskich składającą się ze skoków, obrotów i kroków, zaś w programie dowolnym mają do wyboru nieco większą ilość elementów łyżwiarskich. Zawody par tanecznychpoprzednio składały się z trzech segmentów: jednego lub więcej tańców obowiązkowych, w których każda para wykonywała tą samą choreografię do tej samej muzyki; tańca oryginalnego o tematyce wybranej przez ISU przed sezonem oraz taniec dowolny do muzyki wybranej przez parę. Od sezonu 2010/2011 tańce obowiązkowe i oryginalne zostały połączone w taniec krótki, którego temat przewodni jest ogłaszany przed sezonem. Po wykonaniu programu łyżwiarze wraz z trenerami przechodzą do Kiss and cry, czyli miejsca poza obszarem tafli lodowej wyznaczonym przez organizatorów na zawodach łyżwiarskich, gdzie wspólnie czekają na wyniki swojego występu oraz niekiedy przeprowadzane są z nimi wywiady po zakończeniu zawodów. Obszar ten zazwyczaj znajduje się w rogu lub na końcu lodowiska i jest wyposażony w ławkę lub krzesła dla łyżwiarzy, trenerów i monitory na których wyświetlane są wyniki. Kiss and cry jest często udekorowane kwiatami, reklamami sponsorów lub innym tłem, które jest często pokazywane w transmisji telewizyjnej zawodów. Pierwsze zawody w łyżwiarstwie figurowym zorganizowano już w 1871 r. w Wiedniu. Zawody łyżwiarskie pojawiły się bardzo wcześnie na Igrzyskach Olimpijskich, a, co ciekawe, były to Letnie Igrzyska Olimpijskie w 1908 w Londynie. Rozdano wówczas medale w konkurencjach indywidualnych i par sportowych. Dopiero w 1924 zorganizowano pierwsze Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Chamonix, na których pojawiło się oczywiście łyżwiarstwo. Jeszcze dłuższą tradycję mają mistrzostwa świata i mistrzostwa Europy w tej dyscyplinie. Mistrzostwa świata organizowane są: dla mężczyzn – od 1896, dla kobiet – od 1906, dla par sportowych – od 1908, a dla par tanecznych – od 1951. Natomiast mistrzostwa Europy organizowane są: dla mężczyzn – od 1891, dla kobiet i dla par sportowych – od 1930, a dla par tanecznych – od 1954. Od sezonu 1998/1999 organizowany jest cykl imprez Grand Prix, podczas którego startują najlepsi zawodnicy. Cykl ten jest oddzielnie rozgrywany dla kategorii juniorów. Mistrzostwa Polski rozgrywane są od 1922, kiedy to przyznano tytuły mistrzowskie w jeździe indywidualnej mężczyzn oraz w parach sportowych. Od 1930 rozgrywane są zawody w jeździe indywidualnej kobiet, a od 1956 – w parach tanecznych. To wszystko na temat zawodów. W kolejnym wpisie będzie powiedziane o rekordach i najbardziej znanych łyżwiarzach i łyżwiarkach. 

Hej! Ostatnio mówiłam o skokach zatem w tym wpisie opowiem o pozostałych elementach w łyżwiarstwie figurowym. Wyróżniamy następujące figury: skoki, piruety, kroki, spirale, twizzle oraz podnoszenia. Najbardziej widowiskowym elementem jest piruet.  Jest to jeden z obowiązkowych elementów łyżwiarskich w konkurencjach solistów i solistek, par sportowych i tanecznych. Piruet polega na obrotach wokół jednej osi bez przemieszczania się po lodzie w czasie jego wykonywania. Jest wykonywany z trzymaniem lub bez trzymania części ciała. Istnieje wiele rodzajów piruetów, określanych przez: przyjmowane pozycje, czyli ułożenie rąk, nóg i tułowia, nogę łyżwiarską na której wykonywany jest piruet czy wejście do piruetu. Rodzaje piruetów: stany, śruba, siadany, waga, odchylany, Biellmann. Spirale to jeden z elementów łyżwiarskich zaliczanych do elementów łączących obowiązkowych w konkurencji solistek oraz par sportowych. Spirala polega na jeździe na jednej nodze, z drugą uniesioną w górze powyżej linii bioder. Wyróżniamy następujące spirale: spirala arabeska, spirala z trzymaniem nogi, spirala Biellman, spirala chwytana krzyżowo, spirala Y, spirala Kerrigan, spirala Charlotte, Skid spiral, Fan spiral, spirala odwrócona. Twizzle to jeden z obowiązkowych elementów łyżwiarskich w konkurencji par tanecznych oraz w łyżwiarstwie synchronicznym w sekwencji kroków zaliczanych do ruchów w przestrzeni. Są to szybkie obroty na jednej nodze wykonywane przez oboje partnerów równolegle, synchronicznie. Twizzle są odmianą piruetu wykonywanego w trakcie jazdy, najczęściej w kilku pozycjach między którymi może następować zmiana kierunku jazdy, zmiana nogi. Ilość wykonanych obrotów w jednym secie twizzli ma wpływ na poziom trudności tego elementu łyżwiarskiego. Twizzle są najczęściej wykonywane w pozycji pionowej z wolną stopą trzymaną blisko nogi łyżwiarskiej, ale możliwe są również inne pozycje, takie pozycja piruetu siadanego. Podnoszenia łyżwiarskie jest jednym z obowiązkowych elementów łyżwiarstwa figurowego w konkurencjach parach sportowych i tanecznych. Pary taneczne w odróżnieniu par sportowych nie mogą wykonywać podnoszeń powyżej ramion partnera. Podnoszenia są także wykonywane przez drużyny łyżwiarstwa synchronicznego w programie dowolnym.  Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) dopuszcza siedem rodzajów podnoszeń w programach par tanecznych. Cztery z nich należą do podnoszeń krótkichtrwających maksymalnie 7 sekund, zaś trzy do podnoszeń długich, które nie mogą przekroczyć 12 sekund.

Hej! W kolejnym wpisie chciałabym opowiedzieć o najbardziej widowiskowym elemencie w łyżwiarstwie figurowym. Mowa oczywiście o skokach. Ta figura wykonywana jest najczęściej w konkurencjach jazdy indywidualnej kobiet i mężczyzn oraz parach sportowych. Różnice między poszczególnymi rodzajami skoków są identyfikowane na podstawie krawędzi startowej, kierunku ruchu i liczby prawidłowo wykonanych obrotów tj. od jednego do czterech obrotów wokół własnej osi -zazwyczaj przez lewe ramię. Ich nazwy zazwyczaj pochodzą od nazwisk osób, które je wymyśliły (np. Axel, Rittberger, Lutz).

Międzynarodowa Unia Łyżwiarska dopuszcza wykonywanie sześciu rodzajów skoków łyżwiarskich dzielących się na dwie grupy:

1.Skoki kopane– odbicie z wykorzystaniem ząbków łyżwy – Toe loop, Flip, Lutz

2. Skoki krawędziowe– wyskok bezpośrednio z krawędzi – Salchow, Euler (znany też jako Half-loop), Loop (znany też jako Rittberger), Axel

Dodatkowo pary sportowe wykonują: skoki równoległe i skoki wyrzucane. Oprócz sześciu skoków podstawowych, istnieją inne skoki wykonywane od połowy do nawet czterech obrotów. Z powodu ich niskiego zakwalifikowania punktowego przez ISU, są spotykane najczęściej w ramach elementów łączących. Skoki są wykonywane przez łyżwiarzy solo, w kombinacjach (kilka skoków jeden po drugim) lub sekwencjach (kilka skoków połączonych innymi elementami łyżwiarskimi m.in. krokami łyżwiarskimi lub elementami łączącymi).

Oto sześć najczęściej wykonywanych skoków figurowych od najłatwiejszych do najtrudniejszych:

Cześć!

Chciałabym opowiedzieć nieco o przepięknym sporcie, którym jest łyżwiarstwo figurowe. Postaram się w prosty i zrozumiały sposób przedstawić najważniejsze informacje dotyczące tej dyscypliny sportowej. Zachęcam szczególnie do czytania osoby interesujące się tym sportem do niedawna i szukające wiedzy na ten temat. Zatem co to jest łyżwiarstwo figurowe? Mówiąc najprościej jest to zimowa dyscyplina sportu, w której zawodnicy poruszając się po lodzie wykonują różne elementy, np. skoki, piruety, kroki, spirale, twizzle oraz podnoszenia. Istnieje kilka podziałów kategorii wiekowych dla łyżwiarzy figurowych – zależnie od kraju i zawodów oraz ze względu na ich wiek i umiejętności używa się następującego podziału kategorii wiekowych: Senior, Junior, Novice: Advanced Novice, Intermediate Novice, Basic Novice.  Do konkurencji olimpijskich należy jazda indywidualna kobiet i mężczyzn, pary sportowe i taneczne, zaś od 2014 r. rozgrywane są zawody drużynowe. Do konkurencji nieolimpijskich należy łyżwiarstwo synchroniczne. Od kategorii młodzieżowych do seniorskich, łyżwiarze figurowi przedstawiają dwa programy (krótki – 3 min i dowolny – 4 min).Jest to sport podobny do gimnastyki artystycznej, więc wymaga również zdolności tanecznych, poczucia rytmu, nieco umiejętności aktorskich, dobrej giętkości ciała oraz koordynacji ruchów, dlatego łyżwiarze figurowi trenują też balet i gimnastykę oraz muszą odżywiać się zdrowo. Łyżwiarze figurowi rywalizują na różnych poziomach od początkujących do poziomu olimpijskiego na zawodach lokalnych, regionalnych, krajowych i międzynarodowych. Główną organizacją regulującą międzynarodowe zasady oceny i zawody łyżwiarstwa figurowego jest Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ang. International Skating Union – ISU), która została założona w 1892 r. W Polsce od 1921 r. działa Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego (PZŁF). Najważniejsze zawody, w których mogą wziąć udział najlepsi zawodnicy to: mistrzostwa świata, mistrezostwa Europy, Zimowe Igrzyska Olimpijskie, Grand Prix i mistrzostwa Polski. Główne zawody kończą się na ogół galami pokazowymi, w których najlepsi łyżwiarze z każdej konkurencji wykonują programy pozakonkursowe. Wielu łyżwiarzy zarówno w czasie sezonu jak i poza nim występuje w rewiach łyżwiarskich. Myślę, że na początek to wystarczy i niedługo ukażą się kolejne wpisy.